Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW)

W sytuacjach, w których szczególnie wzrasta zagrożenie przedostania się drobnoustrojów do krwi, szczególnie u dzieci ze zwiększonym ryzykiem rozwoju IZW, zaleca się profilaktycznie wprowadzić leczenie antybiotykami. Dzieci z pojedynczą komorą należą do grupy wysokiego ryzyka IZW.

Najczęściej stosowane są u nich antybiotyki z grupy penicylin (amoksycilina, ampicylina), cefalosporyn (cefazolin, cefuroksym), makrolitów (klarytromycyna), linkozamidów (klindamycyna).

Biorąc pod uwagę powyższe należy jednak bardzo ostrożnie stosować i dobierać antybiotyki.  Zapoznajcie się z poniższym opracowaniem:

W serwisie medonet.pl pojawił się wart uwagi artykuł dotyczący nadmiernej antybiotykoterapii, która może odnieść skutek odwrotny od zamierzonego.

Nadużywanie antybiotyków powoduje, że pacjenci są osłabieni, a bakterie (te, które przetrwały) stają się silniejsze niż kiedykolwiek. W kolejnym starciu z nimi człowiek musi przegrać. Bakterie są w naszym organizmie jak ukryte miny. Oporne na leki szczepy latami kryją się w błonach śluzowych. Niektóre nie wywołują u nosicieli żadnych objawów, ale przeniesione do innego organizmu lub np. w pooperacyjnym spadku odporności, uaktywniają się i mogą nawet zabić.

Z powodu olbrzymich kosztów badań nad nowymi związkami i równie dużych kosztów badań klinicznych firmy farmaceutyczne są coraz mniej zainteresowane inwestowaniem w nowe antybiotyki. Lekarze mają do wyboru stałą grupę tych leków. Muszą wybierać z niej coraz ostrożniej, tak by antybiotyk leczył, a nie osłabiał.

W sprzedaży są testy mikrobiologiczne (cena ok. 20 zł), pozwalające w ciągu kilku minut odróżnić np. bakteryjne zapalenie gardła (gdzie należałoby podać antybiotyk) od wirusowego, w którym taka terapia nie pomoże, a tylko osłabi organizm. We Francji takie testy są refundowane. Policzono, że jest to tańsze od kosztu leczenie powikłań antybiotykoterapii. U nas takich obliczeń niestety jeszcze nie przeprowadzono.

Jak zażywać antybiotyki z głową?

1. Antybiotyki to leki wymagające dyscypliny, a więc precyzji i punktualności. Nie wolno zmieniać dawek, przerywać kuracji lub podawać leków o innej niż wyznaczonej porze. Dawka leku musi utrzymywać się w organizmie na takim samym poziomie. Jego obniżenie może spowodować, że bakterie uodpornią się.

2. Antybiotyki trzeba popijać wodą. Niewskazane są: mleko, ponieważ jest źródłem wapnia, z którym wiążą się antybiotyki; herbata – zawiera garbniki; kawa – przyspiesza perystaltykę jelit i antybiotyk może nie zostać wchłonięty z przewodu pokarmowego; sok grejpfrutowy, gdyż potęguje działanie leku. Nie należy też rozpuszczać ich w jedzeniu.

3. Nie wolno brać antybiotyku „na wszelki wypadek”, bo czujemy się przeziębieni, stosować resztek po poprzedniej kuracji. Potrzebna jest pełna kuracja dobrze dobranym preparatem.

4. Antybiotyki trzeba przyjmować pod osłoną flory bakteryjnej, czyli odpowiednich leków lub jogurtów, tak aby zapobiec utracie odporności. Osłoną dla organizmu mogą być dostępne w każdej aptece probiotyki. Stosuje się je w dwie godziny po antybiotyku i jeszcze przez trzy dni po zakończeniu podstawowej kuracji.

 

Źródła:

  1. „Dziecko z wadą serca. Poradnik dla rodziców”
  2. serwis www.medonet.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *