Zgadzam się z mamaMaxa, to że tu się wypowiadamy, to znak, że jest potrzeba takiego tematu. Pomysł z przeniesieniem jest bardzo trafiony, popieram w 100% 
– przynajmniej, nie dostanie mi się dla zasady
A tak szczerze, to ja mam to wszystko głęboko w poważaniu. Interesuje mnie moje dziecko. Nie wiem, po co się szarpię i psuję krew dyskutując na temat leczenia. To jak walenie głową w mur.
Tylko że niestety jestem miękka, nie mogę patrzeć na zagubionych, zrozpaczonych rodziców, któzy nie wiedzą, co mają robić, bo niestety w ich wypadku nie wszystko idzie zgodnie z planem. I oni sa w czarnej dup.. i nie widzą zadnych szans. To dla nich daję się tutaj obrażać. A tak naprawdę, to powinnam zostawic to wsystko dla siebie i cieszyć się dzieckiem. Tak jak Wy. Tylko mnie zwykła ludzka przyzwoitość nie pozwala – bo i ja byłam w takiej sytuacji i wtedy uwierzcie mi, najchętniej człowiek wyskoczyłby razem z tym dzieckiem z okna, by zakończyć ten koszmar raz na zawsze.
