Minisłownik leków podawanych dzieciom z HLHS

Uwaga! Publikowany przez nas wykaz ma charakter poglądowy. Należy pamiętać, że zawsze o podaniu konkretnego leku decyduje lekarz.

Słownik opracowany został na podstawie Wydawnictwa ?Leki encyklopedia popularna? Wydawnictwo Kastor, Wydanie IV, Warszawa 2005.

  • ENAP (Enalapril, Enarenal); tabletki 5mg, 10 mg, 20 mg

Lek przeciwnadciśnieniowy, stosowany także w niewydolności krążenia, silnie działający. Pokarm nie wpływa na jego wchłanianie.

Działanie:

hamuje powstawanie w organizmie angiotensyny II czyli czynnika, który kurczy błonę mięśniową naczyń krwionośnych oraz wpływa na zatrzymanie wody w organiźmie i podwyższa w ten sposób ciśnienie tętnicze krwi.

Zahamowanie powstawania angiotensyny II powoduje obniżenie ciśnienia krwi oraz zmniejszenie oporu krwi pompowanej przez serce do układu krwionośnego.

Niezalecany przy:

– obustronnym zwężeniu tętnic nerkowych,

– zwężeniu cieśni aorty (koarktacja),

– hiperaldosteroniźmie,

– chorobach autoimmunologicznych,

– kolagenozie,

– nadwrażliwości na lek,

– ciąży, karmienie piersią,

– obrzękach po lekach zbliżonych np. po Captoprilu,

– przy schorzeniach reumatycznych,.

– przy zaburzeniach czynności wątroby lub nerek,

Poza tym należy zachować szczególną ostrożność u chorych z niewydolnością krążenia, szczególnie leczonych lekami moczopędnymi z uwagi na możliwość nadmiernego obniżenia ciśnienia.

Współdziałanie:

Inne leki przeciwnadciśnieniowy oraz blokujące beta-receptory (Betaloc, Bisoprolol, Coretal, Metocard, Proprannolol, Sectral) wzmagają działanie przeciwnadciśnieniowy leku.

Enalaprilu nie należy stosować z preparatami potasu lub z lekami moczopędnymi oszczędzającymi wydalanie potasu, takimi jak Spironol, Verospiron ? współdziałanie tych leków może doprowadzić do nadmiernego wzrostu poziomu potasu w surowicy krwi (w Szpitalu lekarze zalecili nam, abyśmy stosowali przynajmniej 2-godzinny odstęp pomiędzy podaniem Enarenalu i Spironolu, bo przyjmowaliśmy oba po I etapie).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. aspiryna, Butapirazol, Ibuprofen, Mefacit, Metindol, Naproxen, Rantudil, Voltaren) osłabiają jego działanie.

Z kolei leki obniżające odporność, allopurinol (Allupol, Milurit), hormony steroidowe (Daxamethason, Encorton, Hydrocortisonum, Medrol) mogą, stosowane równolegle, spowodować zaburzenia w morfologii krwi.

Lek może nasilić działanie alkoholu.

Możliwe skutki uboczne:

Z reguły są łagodne i przemijające – enalepril jest lekiem dobrze tolerowanym. Niekiedy podczas leczenia mogą wystąpić skórne odczyny alergiczne (wysypka, swędzenie skóry), nudności, bóle brzucha; spadki ciśnienia tętniczego podczas zmiany pozycji ciała na pionową, podrażnienie oskrzeli, obrzęki, zaburzenia czynności nerek. Niekiedy objawy uboczne są bardzo różnorodne, należy obserwować ich występowanie w początkowym okresie leczenia, szczególnie po przebytym zawale serca, udarze mózgu, przy chorobie wieńcowej.

  • ACESAN (Aspiryna, kwas acetylosalicylowy); tabletki 30, 50, 75 mg.

Lek przeciwzakrzepowy.

Działanie:

Hamuje skupianie się płytek krwi, co prowadzi do zmniejszenia krzepliwości krwi, Dzięki za wszystko czemu aspiryna jest przydatna w zapobieganiu chorobom zakrzepowym.

Niezalecany przy:

– nadwrażliwości na aspirynę lub inne salicylany (np. Asprocol, Sachol, Salicylamidum),

– chorobie wrzodowej żołądka, dwunastnicy lub stanach zapalnych przewodu pokarmowego,

– ciężkiej niewydolności krążenia,

– w sytuacjach, w których zmniejszenie krzepliwości krwi może być przyczyną przedłużającego się krwawienia np. w stanach pooperacyjnych, skazach krwotocznych, skłonności do krwawień z nosa, także przy polipach nosa,

– zaburzeniach równowagi kwasowo-zasadowej krwi (niewyrównana cukrzyca, mocznica, tężyczka),

– ostrożnie stosuje się u chorych przy niewydolności nerek i z astmą oskrzelową.,

– ciąży i karmieniu piersią.

Współdziałanie:

Aspiryna stosowana w małych dawkach ze wskazań kardiologicznych najczęściej nie wpływa ani nie ulega wpływom innych leków, niemniej warto pamiętać, że zwiększa ona siłę działania innych leków przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych i przeciwbólowych. Nasila działanie obniżające poziom cukru we krwi doustnych leków przeciwcukrzycowych z grupy sulfonylomocznika (np. Diabetol, Euclamin). Nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny (Acenocumarol, Sintrom, Syncumar) i heparyny (Heparinum). Potęguje działanie metotreksanu. Osłabia działanie spironolaktonu (Spironol, Verospiron) i indometacyny (Metindol). Zmniejsza działanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Zwiększa siłę działania sulfonamidów (np. Bactrim, Biseptol, Septrin) i niektórych leków przeciwgruźliczych, penicylin (np. Amoxicilline, Ampicillin, Augmentin, Debecylina, Penicilinum, Syntarpen, Unasyn)., fenytoiny (Epanutin, Phenytoinum).

Należy przyjmować ostrożnie razem z kortykosteroidami (Dexamenthason, Encorton, Hydrocortisonum, Medrol) oraz innymi lekami przeciwzapalnymi, a także podczas leczenia insuliną.

Leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego (np. Alugastrin, Alusal, Maalox) zmniejszają wchłanianie aspiryny przez organizm, fenobarbital (np. Luminalum) i propranolol osłabiają jej działanie.

UWAGA: lek przyjmuje się w trakcie jedzenia, tabletki należy połknąć w całości (dzięki specjalnej budowie rozpadają się one dopiero w jelicie cienkim, co zapobiega podrażnieniu żołądka i dwunastnicy).

Możliwe skutki uboczne:

Lek stosowany ze wskazań kardiologicznych jest dobrze tolerowany, rzadko powoduje odczyny uczuleniowe, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, wydłuża czas krzepnięcia krwi.

  • BEMECOR (Metylodigoksyna)

Lek nasercowy bardzo silnie działający.

Zalecany:

W przewlekłej niewydolności krążenia, przebiegu wad serca, zapalenia mięśnia serca, niektórych kardiomiopatii, w miażdżycowym zwłóknieniu mięśnia serca, w sercu płucnym (upośledzenie czynności serca, spowodowane przewlekłą chorobą układu oddechowego), w niektórych zaburzeniach rytmu serca, takich jak migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków, częstoskurcz napadowy.

Działanie:

Półsyntetyczny glikozyd nasercowy, zwiększa napięcie, kurczliwość i pobudliwość mięśnia sercowego, zwalnia przyspieszoną czynność serca, zwalnia przewodzenie bodźców w sercu pomiędzy przedsionkami a komorami, przeciwdziała zaburzeniom rytmu serca, które powstają w przedsionkach serca; w wyniku pełniejszego skurczu mięśnia sercowego komory(komora) serca lepiej opróżniają się z krwi a przedłużenie przerwy rozkurczowej pozwala na powrót większej ilości krwi z żył. Lek zwiększa pojemność serca, podwyższa ciśnienie tętnicze krwi i obniża żylne. Lek wykazuje pewne działanie moczopędne dzięki zwiększeniu ukrwienia narządów, w tym nerek. Bardzo powoli wydala się z organizmu, co stwarza możliwość przedawkowania. Dlatego u naszych dzieciaczków przyjmujących Bemecor zaleca się mierzenie co jakiś czas poziomu nasycenia organizmu tym lekiem.

Niezalecany przy:

– nadwrażliwości na lek lub glikozydy naparstnicy (Digoxin, Landicor, Medigox),

– bloku serca lub zwolnionej jego czynności,

– częstoskurczu i migotaniu komór,

– wadach serca ze zwężeniami ujść,

– zbyt wysokim stężeniu wapna.

Ponadto w pacjentów przy nadkomorowym częstoskurczu napadowym oraz u pacjentów z przedwczesnymi pobudzeniami komorowymi w podeszłym wieku a także przy obniżonym poziomie potasu w surowicy krwi należy zachować dużą ostrożność.

Współdziałanie:

Chinidyna nasila działanie preparatu, inne leki antyarytmiczne np. Propranolol oraz leki przeciwnadciśnieniowe takie jak pochodne rezerpiny: Normatens, Retiazid i guanetydyna mogą nasilić efekt zwolnienia czynności serca. Leki moczopędne obniżające poziomu potasu w surowicy krwi, preparaty wapnia, hormony steroidowe (Encorton i pochodne) nasilają toksyczne działanie leku. Fenytonina (epanutin, Phenytoinum), fenylbutazon (Butapirazol), leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego (np. Alugastrin, Alusal, Maalox), neomycyna, cholestyramina, metoklopramid, fenobarbital (Lumialum) osłabiają działanie leku. Podczas leczenia nie należy bez porozumienia z lekarzem przyjmować preparatów wapnia.

Możliwe skutki uboczne:

– osłabienie łaknienia,

– nudności,

– wymioty,

– znaczne zwolnienie czynności serca (niebezpieczne przy dalszym utrzymywaniu dawki),

– różnorodne, niekiedy niebezpieczne zaburzenia rytmu serca.

  • SPIRONOL

Lek moczopędny, silnie działający.

Zalecany:

W obrzękach spowodowanych chorobami serca, niewydolnością krążenia, chorobami wątroby i nerek, zatrzymaniem jonów potasu; stosowany także w nadprodukcji aldosteronu to jest hormonu, którego działanie prowadzi do nadmiaru wody w organizmie i nadciśnienia tętniczego.

Działanie:

Przeciwstawne do aldosteronu-hormonu kory nadnerczy. Lek nasila wydalanie soli  i wody z organizmu oraz hamuje wydalanie potasu, działa moczopędnie oraz obniża ciśnienie tętnicze krwi. Łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego.

Niezalecany przy:

– nadwrażliwości na lek,

– niewydolności nerek z bezmoczem,

– śpiączce wątrobowej,

– nadmiarze potasu w surowicy krwi oraz zbyt niskim poziomie sodu,

– chorobie Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy).

Ostrożnie należy stosować lek u chorych na cukrzycę, dnę, cierpiących na zaburzenia funkcjonowania nerek i wątroby.

Współdziałanie:

Należy pamiętać, że Spironol nasila działanie innych leków moczopędnych i przeciwnadciśnieniowych, leków nasercowych pochodnych naparstnicy (Bemecor, Digoxin, Landicor, Medigox) oraz soli litu.

Ostrożnie stosować z salicylanami (Aspiryn, Asprocol, Polopiryna, Sachol, Salicylamidum) i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, metforminą (Gluformin, Metformin, Metformax), glikokortykosteroidami (Dexamethason, Encorton, Hydrocortisonum, Medrol), neuroleptykami. Niektóre preparaty np. Tialoroid, Triamteren, Captopril, sole potasu) w połączeniu z lekiem mogą doprowadzić do nadmiaru jonów potasu we krwi (tzw. hiperkaliemia).

Możliwe skutki uboczne:

Niekiedy może wywołać ból głowy, senność, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, zaburzenia rytmu serca. Rzadko, szczególnie przy długotrwałym stosowaniu, może wystąpić nadmierne owłosienie, pogrubienie głosu, zaburzenia miesiączkowania, może wystąpić pogorszenie czynności wątroby u pacjentów z niewydolnością wątroby. Przy długotrwałym leczeniu, we krwi może wystąpić nadmiar potasu, mocznika, niedobór sodu, zmiany w obrazie krwi. Rzadko zaburzenia koordynacji ruchowej, splątanie psychiczne.

  • FUROSEMID

Lek moczopędny, silnie działający.

Zalecany:

W ostrej i przewlekłej niewydolności krążenia, szczególnie prowadzącej do obrzęków, w obrzęku płuc, w nadciśnieniu tętniczym, w obrzękach różnego pochodzenia, np. w nerczycy, marskości wątroby z puchliną brzuszną, w obrzęku mózgu, w ostrej niewydolności nerek, w celu wymuszenia oddawania zwiększonej ilości moczu w zatruciach (wydalenie trucizny z organizmu). Furosemid bywa też stosowany pomocniczo w jaskrze.

Działanie:

Jest lekiem moczopędnym działającym poprzez zwiększenie wydalania soli kuchennej (Naci) z organizmu. W mniejszym stopniu działa na wydalanie potasu. Podany doustnie działa szybko (po 30 minutach), przenika do mleka matki, podawany dożylnie działa po kilku lub kilkunastu minutach. Poza działaniem moczopędnym Furosemid wykazuje również działanie zmniejszające napięcie naczyń krwionośnych, korzystne w nadciśnieniu tętniczym i w niewydolności krążenia.

Niezalecany przy:

– nadwrażliwości na lek i sulfonamidy (Bactrim, Biseptol, Septrin),

– niedrożności dróg moczowych, bezmoczu,

– śpiączce wątrobowej i stanach przedśpiączkowych,

– przedawkowaniu leków z grupy glikozydów naparstnicy (Bemecor, Digoxin, Landicor, Medigox),

– zaburzeniach stężenia elektrolitów w surowicy krwi.

Współdziałanie:

Nie należy podawać z antybiotykami aminoglikozydowymi (Garamycin, Gentamycin, Neomycinum, Netromycine) oraz cefalosporynowymi (Duracef, Oracef, Zinacef, Zinnat) ? istnieje możliwość nasilenia objawów ubocznych antybiotyków. Furosemid stosowany w cukrzycy równoczesnie z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną może zakłócić proces regulacji poziomu cukru we krwi. Stosowany razem z lekami hormonalnymi z grupy glikokortykosteroidów (Dexamethason, Encorton, Hydrocortisonum, Medrol) prowadzi do zwiększonego wydalania potasu z organizmu. Powoduje wzrost toksyczności salicylanów (Aspiryn, Asprocol, Polopiryna, Sachol, Salicilamidum).

Podczas podawania Furosemidu z lekami hamującymi aktywność enzymu MAO (Aurorix, Mocloxil, Jumex, Niar, Segan, Selenom, Selerin, Selegin, Selgres), z pochodnymi fenotiazyny, takimi jak Diphergan, Fenactil, Mirenil, Promazin, Thioridazin, Tisercin, Trilafon, z lekami blokującymi beta-receptory (Betaloc, Bisoprolol, Coretal, Metocard, Propranolol, Sectral) i alkoholem może zostać wzmocnione jego działanie obniżające ciśnienie tętnicze. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. Metindol, Butapirazol, Voltaren) osłabiają działanie preparatu.

Możliwe skutki uboczne:

Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: osłabienie łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia. Podczas leczenia może dojść do zaburzeń składu chemicznego krwi ? do zaburzeń elektrolitowych, głównie do spadku poziomu potasu, a niekiedy i chloru w surowicy, podwyższenia poziomu kwasu moczowego w surowicy krwi a nawet może dojśćdo jego odkładania w stawach (dna moczanowa, podagra). Rzadko może wystąpić osłabienie, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi przy zmianach pozycji ciała na pionową, skurcze mięśniowe, zawroty głowy, skurcze mięśniowe, zapalenie trzustki, zmniejszenie ilości krwinek białych oraz krwinek płytkowych biorących udział w procesie krzepnięcia krwi. Niekiedy mogą wystąpić skórne odczyny alergiczne oraz uczulenie na światło.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *